เข็มเจาะเอว: วิวัฒนาการ การคัดเลือก และการปฏิบัติทางคลินิก

การเจาะบริเวณเอวเป็นขั้นตอนทางคลินิกที่สำคัญ และการเลือกใช้เครื่องมือจะส่งผลโดยตรงต่อผลการรักษาและความสะดวกสบายของผู้ป่วย เข็มเจาะบริเวณเอวแบ่งได้เป็น 3 ประเภทหลักๆ ได้แก่ เข็ม Quincke แบบดั้งเดิม เข็มปลายดินสอสมัยใหม่ และเข็มยาชาเฉพาะที่รวมไขสันหลังและแก้ปวด โดยแต่ละชนิดมีการใช้งานเฉพาะ

เข็ม Quincke มีการออกแบบปลายแบบเอียง ซึ่งช่วยให้เจาะเยื่อดูราได้ง่าย และให้ความรู้สึกในการใช้งานที่ชัดเจน อย่างไรก็ตาม การเจาะทะลุทำให้เกิดช่องเปิดที่ค่อนข้างใหญ่ในเยื่อดูรา ซึ่งมีแนวโน้มที่จะทำให้เกิดการรั่วไหลของน้ำไขสันหลัง และเพิ่มความเสี่ยงของอาการปวดศีรษะหลังการเจาะ

เข็มปลายแหลมมีดีไซน์ปลายทู่ทรงกรวย ด้วยการผลักออกไปแทนที่จะตัดเส้นใยของดูราเมเตอร์ จะช่วยลดอุบัติการณ์ของการรั่วไหลของน้ำไขสันหลังและอาการปวดหัวได้อย่างมาก แม้ว่าความรู้สึกระหว่างถูกเจาะจะเด่นชัดน้อยกว่า แต่ข้อได้เปรียบด้านความปลอดภัยทำให้เป็นตัวเลือกที่ต้องการสำหรับการเจาะส่วนใหญ่

เข็มระงับความรู้สึกเกี่ยวกับไขสันหลังและไขสันหลังแบบผสมผสานใช้การออกแบบเข็มด้านใน ขั้นแรก จะใช้เข็มแก้ปวดไขสันหลังในการวางตำแหน่ง จากนั้นจึงสอดเข็มยาระงับความรู้สึกเกี่ยวกับไขสันหลังที่บางลงผ่านรูด้านใน การออกแบบนี้ช่วยให้สามารถวางยาสลบกระดูกสันหลังและสายสวนแก้ปวดได้พร้อมกันอย่างรวดเร็ว ทำให้เหมาะสำหรับการระงับความรู้สึกที่ต้องใช้ระยะเวลานานหรือการควบคุมที่แม่นยำ

โดยรวมแล้ว เข็มเจาะส่วนใหญ่จะใช้สำหรับการตรวจวินิจฉัยการเก็บน้ำไขสันหลัง และการฉีดยารักษาโรคหรือการวางสายสวน ในการคัดเลือกทางคลินิก เข็มแบบดินสอมักถูกเลือกใช้สำหรับการเจาะเพื่อวินิจฉัยเพื่อลดภาวะแทรกซ้อน ในขณะที่ชุดเข็มเฉพาะใช้สำหรับความต้องการในการดมยาสลบ วิวัฒนาการของเข็มเจาะสะท้อนให้เห็นถึงแนวโน้มของการผ่าตัดทางคลินิกไปสู่แนวทางที่มีการบุกรุกน้อยที่สุดและยึดผู้ป่วยเป็นศูนย์กลาง และการใช้งานเข็มปลายดินสอในวงกว้างก็แสดงให้เห็นถึงแนวคิดนี้